Med, Arapça ve Farsça kelimelerde bir uzun heceyi ya da sonu iki sessiz harfle veya hemze ile biten bir heceyi bir uzun bir kısa olmak üzere iki hece olarak okumaktır. Bu uygulama şairler tarafından ahengi güçlendirmek için yapılmıştır. Türkçe kelimelerde ise med yapmak bir kusur olarak görülmüştür. Oysa örneklere bakıldığında şairler birçok Türkçe kelimeyi medli okumuşlardır. Bugün Türkçede uzun ünlülerin varlığına dair çalışmalar yapılmaktadır. Bu açıdan baktığımızda sonu /ğ/ ile biten ve bu /ğ/’den önce bir ünlü taşıyan bazı kelimelerde “ağla-, bağla-, çağla-, yağla-, ağ, çağ, dağ, ırmağ, otağ, sağ, toprağ, barmağ, yaylağ…” ilk hece uzun ünlülüdür ve şairler tarafından çoğu defa medli okunmuştur. Bu çalışmada şairlerin bu konudaki uygulama ve tasarrufları incelenecektir.
‘Med’ is reading a syllable, which is long and ends with double consonants or ‘hemze’ in Arabic and Persian words, as two syllables, one ‘long’ and ‘short’. This application was used by the poets to strengthen the harmony. In Turkish words using med has been accepted as a misuse. However when looked at examples it is seen that poets read a lot of words with med. Nowadays studies have been made on the presence of long vocals. In this point of view, in some words which end with the consonant /ğ/ and where there exists a vocal before this /ğ/, for instance “ağla-, bağla-, çağla-, yağla-, ağ, çağ, dağ, ırmağ, otağ, sağ, toprağ, barmağ, yaylağ…”, the first syllable contains a long vocal and this syllable was usually read by poets with med. In this study, the applications and initiatives of poets on this topic will be analysed.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
